Η Ομοιοπαθητική είναι θεραπευτική Τέχνη, εντελώς φυσική, χωρίς παρενέργειες, φιλική προς τον άνθρωπο, βασισμένη σε συγκεκριμένους αναλλοίωτους θεραπευτικούς νόμους. Στηρίζεται στην αρχή "όμοια ομοίοις εισίν ιάματα", που ήταν η θεραπευτική αρχή του Ιπποκράτους. Στόχος της είναι η κινητοποίηση των δυνάμεων του οργανισμού με την ενδυνάμωσή του, ώστε να επέλθει εξισορρόπηση και αποκατάσταση της διαταραγμένης υγείας.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ή σκευάσματα έχουν φυτική, ζωική ή ορυκτή προέλευση και δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμβατικά χημικά φάρμακα που επιδρούν στον οργανισμό κατασταλτικά καταπολεμώντας μόνο το σύμπτωμα. Αντιθέτως, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ενισχύουν τον αμυντικό μηχανισμό του ασθενούς ως σύνολο, ώστε τελικά να εξαφανίζεται οριστικά και με ήπιο τρόπο το αίτιο που προκαλεί την ασθένεια.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ενισχύουν όλον τον οργανισμό, με αποτέλεσμα την εξισορρόπησή του και την θεραπεία του. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν παρουσιάζουν καμιά απολύτως παρενέργεια λόγω του μεγάλου βαθμού της αραίωσής τους. Απεναντίας, με την διαδικασία της παρασκευής τους έχουν αυξημένη θεραπευτική δράση. Η δράση τους δεν είναι χημική, αλλά πάντα ενεργειακή. Έτσι δεν δημιουργούν εθισμό στον οργανισμό. Επειδή ακριβώς δεν έχουν καμιά απολύτως παρενέργεια, είναι ιδανικά επίσης για παιδιά και για βρέφη. Τέλος τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι δοκιμασμένα σε ανθρώπους και όχι σε πιθήκους ή ποντίκια, αποφεύγοντας έτσι την εξίσωση του ανθρώπινου οργανισμού με εκείνον του πιθήκου ή με του τρωκτικού.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα θεραπεύουν σύντομα, και πολλές φορές άμεσα, οξείες ασθένειες, εκεί που θα εχορηγούντο αντιβιοτικά, κορτιζόνη κτλ. χωρίς εκείνες τις παρενέργειες που συνεπάγονται από αυτά τα χημικά φάρμακα. Στις χρόνιες ασθένειες τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στοχεύουν στο αίτιο που τις έχει προκαλέσει. Έτσι ο ασθενής απαλλάσσεται από την ασθένειά του εντελώς.

Στην Ομοιοπαθητική δεν ξεχωρίζουμε ασθένειες, αλλά ανθρώπους ασθενείς. Κάθε άρρωστος είναι μία ξεχωριστή περίπτωση που δεν μοιάζει με καμιά προηγούμενη. Θα ακούσουμε από όσους υποστηρίζουν πως στην Ελλάδα η Ομοιοπαθητική πρέπει να ασκείται μόνον από ιατρούς (λες και οι Έλληνες υπολείπονται σε νοητική ανάπτυξη των άλλων λαών στους οποίους η Ομοιοπαθητική ασκείται τόσο από γιατρούς όσο και από μη γιατρούς), ότι για την θεραπεία μιας ασθένειας χρειάζεται η διάγνωσή της. Όμως όσοι υποστηρίζουν την άποψη αυτή και υποτίθεται πως έχουν γνώση της Ομοιοπαθητικής θα έπρεπε να γνωρίζουν, ότι στην Ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά μόνον άνθρωποι ασθενείς. Σύμφωνα με την αντίληψη της Ομοιοπαθητικής, οι αλλοιώσεις και οι καταστροφές των ιστών σχετίζονται με το φυσικό σώμα και είναι μόνον ένας απόηχος, ένα αποτέλεσμα της ασθένειας, δεν είναι η ίδια η ασθένεια. Έτσι είναι κατανοητό ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε πως θα θεραπευθεί η ασθένεια, αν με κάποιον τρόπο εξαφανίσουμε τα συμπτώματά της. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι σήμερα επηρεασμένοι από όσα ακούν, χωρίς όμως να γνωρίζουν, είναι ικανοποιημένοι αν γνωρίζουν το όνομα της ασθένειας από την οποία πάσχουν επειδή θεωρούν ότι μόνο τότε μπορεί να αντιμετωπισθεί η ασθένεια. Αυτό δεν ισχύει στην Ομοιοπαθητική αφού σύμφωνα με την δική της αντίληψη η χορήγηση κάποιου φαρμάκου με βάση τα παθολογοανατομικά συμπτώματα επιφέρει αλλαγές σε αυτά, αλλά δεν επιφέρει σε καμιά περίπτωση αλλαγές προς το καλύτερο στην ίδια την ασθένεια.