Γεράσιμος Στουραΐτης
Ιδρυτής του Ιπποκράτειου Κέντρου Κλασσικής Ομοιοπαθητικής.
Πρόεδρος Συλλόγου Ομοιοπαθητικών Ελλάδος

Είναι πια αναντίρρητο γεγονός ότι οι πολίτες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και της χώρας μας ιδιαιτέρως, στρέφονται όλο και περισσότερο προς τις εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους και κυρίως προς την Ομοιοπαθητική. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που κατά καιρούς εμφανίζονται διάφοροι ισχυριζόμενοι ότι η Ομοιοπαθητική πρέπει να ασκείται από γιατρούς, ότι η Ομοιοπαθητική πρέπει να υπάγεται στην ιατρική επειδή, όπως λένε, η ιατρική είναι ενιαία, και διάφορα άλλα για λόγους ευνόητους.

Ας δούμε, όμως, αν όσοι ισχυρίζονται τα προαναφερθέντα έχουν δίκιο ή αν όσα υποστηρίζουν δεν ευσταθούν, οπότε θα μπορούμε να υποθέσουμε διάφορα για το κίνητρό τους. Και ας ξεκινήσουμε με τις έννοιες της υγείας, της ασθένειας και της θεραπείας, αφού αυτές είναι πρώτιστες στο θέμα μας.

Οι έννοιες υγεία, ασθένεια και θεραπεία, γίνονται στην Ομοιοπαθητική αντιληπτές ως διαδικασίες που πραγματοποιούνται σε ένα δυναμικό πεδίο:

Η υγεία ως περιεκτική ισορροπία του ανθρώπου,
Η ασθένεια ως ανισορροπία της ζωτικής δύναμης,
Η θεραπεία ως επιστροφή στην αρμονία με αυτόν τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά και με όλα τα άλλα μέσα στα οποία ζει, κινείται και υπάρχει.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, που πράττει πολλά υπέρ αλλά και πολλά κατά της ανθρωπότητας (όπως π.χ. οι εμβολιασμοί), δίνει τον εξής ορισμό για την υγεία:

«Υγεία είναι η φυσική, πνευματική και κοινωνική ευρωστία, και όχι μόνον η έλλειψη ενοχλημάτων ή ασθενειών».

Για εμάς στην Ομοιοπαθητική η υγεία, ως κατάσταση ζωής, σημαίνει ευρυθμία, αρμονία με όλα και τόσο οργανική όσο και ψυχική ισορροπία.

Αυτή η ιδέα πρέπει να έχει γίνει εσωτερικό βίωμα κάθε πραγματικού σπουδαστή της Ομοιοπαθητικής και να είναι παρούσα σε όλους τους συλλογισμούς του.

Συνεπώς, η ασθένεια είναι μια άλλη κατάσταση ζωής. Η πραγματική ασθένεια, που μεταβάλει πλήρως τον άνθρωπο, που τον αποξενώνει από το περιβάλλον του και τον καθιστά πολέμιό του, είναι μια εξ ίσου φυσιολογική και τόσο περιεκτική κατάσταση ζωής, όπως και η κανονική. Αυτή η κατάσταση ζωής, που ονομάζεται ασθένεια είναι, προφανώς, η αισθητή προσπάθεια της φύσεως για επαναφορά της φυσιολογικής καταστάσεως.

Αυτή ακριβώς η προσπάθεια παράγει μια σειρά συμπτωμάτων ή φαινομένων, με την βοήθεια των οποίων η φύση μας θέλει να επιστρέψει στην κατάσταση της υγείας. Τι κάνει, λοιπόν, η ιατρική με τα συμπτώματα αυτά; Τα καταπολεμά πάση θυσία, προσπαθώντας να τα εξαφανίσει, αδυνατώντας να καταλάβει ότι τα συμπτώματα αυτά είναι τα χαρακώματα, οι γραμμές αμύνης του οργανισμού. Όμως μπορεί να εξαφανισθεί κάτι που παράγει ο ίδιος ο οργανισμός για την άμυνά του; Μήπως αντί για την εξαφάνιση των συμπτωμάτων το μόνο που καταφέρνει η ιατρική είναι η καταπίεσή τους, με αποτέλεσμα η διαταραχή να διεισδύει βαθύτερα, σε πιο ζωτικά όργανα για τον οργανισμό; Στατιστικά η κατάσταση αυτή είναι γνωστή, αλλά ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτό; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση ενός απλού κρυολογήματος μπορεί να προκληθεί άσθμα; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση ενός απλού εκζέματος μπορεί να προκληθεί αρθρίτιδα; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση μιας αρθρίτιδας μπορεί να προκληθεί καρδιοπάθεια; Δεν γνωρίζει το κακό που μπορεί να προκληθεί και προκαλείται από τους εμβολιασμούς; Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα! Καλά κάνει, λοιπόν, η ιατρική και είναι ενιαία, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με την Ομοιοπαθητική!

Και η διάγνωση; Τι γίνεται με την διάγνωση; Δηλαδή, θα μπορούσε να πει κανείς, ένας μη γιατρός θα κάνει την διάγνωση; Όχι, βέβαια, αλλά έχετε σκεφθεί τι είναι η διάγνωση; Κάποιοι κάποτε συσκέφθηκαν και απεφάσισαν αυτό το σύνολο των συμπτωμάτων να το ονομάσουν Χ, το άλλο να το ονομάσουν Ψ κτλ., ώστε όταν αντιμετωπίζουν την Χ ή την Ψ ασθένεια να χορηγούν φάρμακο για την συγκεκριμένη ασθένεια. Όμως στην Ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά μόνον άνθρωποι ασθενείς! Ποτέ δεν θα χορηγηθεί στην Ομοιοπαθητική κάποιο φάρμακο εξ αιτίας της ονομασίας (δηλαδή της διάγνωσης) μιας συγκεκριμένης ασθένειας. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος, ο συγκεκριμένος ασθενής!

Άλλο ένα θέμα που αναφέρουν όσοι θέλουν, για τους δικούς τους λόγους, να ισχυρίζονται ότι η Ομοιοπαθητική σχετίζεται με την ιατρική, είναι η παράλληλη λήψη ιατρικών και ομοιοπαθητικών φαρμάκων ή η τακτική, την μια φορά να λαμβάνονται χημικά και την άλλη ομοιοπαθητικά φάρμακα. Όμως όποιος ομοιοπαθητικός υποστηρίζει αυτήν την άποψη, το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι έχει πλήρη άγνοια της Ομοιοπαθητικής, όπως τονίζει ο ιδρυτής της Ομοιοπαθητικής Σαμουήλ Χάννεμανν, που σχετικώς με τον ομοιοπαθητικό και με τον ιατρικό τρόπο θεραπείας λέει τα εξής:

«Καθένας αντίκειται ευθέως στον άλλον και μόνον όποιος δεν γνωρίζει μπορεί να παραδοθεί στην αυταπάτη ότι ο ένας θα μπορούσε να πλησιάσει τον άλλον ή να συνδυασθούν μεταξύ τους. Μπορεί, μάλιστα, να γίνει πολύ γελοίος με το να ενεργεί άλλοτε ομοιοπαθητικά και άλλοτε ιατρικά».

Ύστερα από όσα ήδη είπαμε καθίσταται σαφές ότι η Ομοιοπαθητική αντιλαμβάνεται την υγεία και την ασθένεια σαν μια δυναμική πραγματικότητα. Όταν, λοιπόν, κατανοεί κανείς την ζωή (δηλαδή την υγεία αλλά και την ασθένεια) σαν μια δυναμική πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται ότι και η θεραπεία πρέπει να τοποθετηθεί και να εφαρμοσθεί στο ίδιο επίπεδο, δηλαδή στο επίπεδο της προσπάθειας επαναφοράς στην ισορροπία, που είναι η υγεία.

Θεωρώ ότι τα προαναφερθέντα τονίζουν επαρκώς το χάσμα που υπάρχει μεταξύ Ομοιοπαθητικής και ιατρικής. Όμως παρακαλώ να γίνω σωστά κατανοητός. Δεν απορρίπτω τίποτα, απλώς τονίζω ότι Ομοιοπαθητική και ιατρική είναι θέματα ανόμοια και αντίθετα μεταξύ τους. Το ότι τόσο η Ομοιοπαθητική όσο και η ιατρική σχετίζονται με την θεραπεία δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι μεταξύ τους σχετίζονται ή ότι η μια είναι περιεχόμενο της άλλης.

Ας έλθουμε, όμως, τώρα στο θέμα της εκπαίδευσης και της άσκησης της Ομοιοπαθητικής. Θα αρκεσθώ μόνο σε κάποια βασικά στοιχεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και σχετίζονται με την εκπαίδευση και την άσκηση της Ομοιοπαθητικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην χώρα μας.

Η Ομοιοπαθητική είναι μια αυτοτελής θεραπευτική μέθοδος, μια ενεργειακή θεραπευτική Τέχνη και δεν είναι μέρος της συμβατικής ιατρικής. Για περισσότερα από 200 χρόνια η συμβατική ιατρική δήλωνε ότι η Ομοιοπαθητική δεν έχει καμιά θέση μέσα στο ιατρικό σύστημα. Τούτο είναι απολύτως ακριβές, αφού η Ομοιοπαθητική είναι ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα θεραπευτικής με ριζικές διαφορές τόσο στην φιλοσοφία όσο και στην μεθοδολογία της. Η θέση αυτή αναγνωρίζεται από τον ιατρικό σύλλογο της Αγγλίας ο οποίος τονίζει ότι η Ομοιοπαθητική είναι μέθοδος αυτοτελής, έχει δικές της βάσεις και κριτήρια εκπαίδευσης, όπως επίσης δικά της κριτήρια ικανοτήτων και επαγγελματισμού.

Στην Ελλάδα κάποιοι, προφανώς εξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα και εκμεταλλευόμενοι την επικρατούσα άγνοια, προσπάθησαν να διαδώσουν την άποψη ότι η Ομοιοπαθητική πρέπει να ασκείται μόνον από γιατρούς. Σε όλον τον κόσμο η Ομοιοπαθητική ασκείται από όποιον την έχει σπουδάσει, αδιάφορο αν είναι γιατρός ή μη γιατρός. Μάλιστα σε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως π.χ. Γερμανία, Αγγλία, Νορβηγία, Ολλανδία κα., η Ομοιοπαθητική ασκείται επίσημα από μη γιατρούς και υπάγεται στο εθνικό σύστημα υγείας.

Ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το υπ’ αριθμ. Α4-0075/97 ψήφισμά του σχετικά με το καθεστώς της μη συμβατικής ιατρικής προτρέπει τις κυβερνήσεις των κρατών μελών που ακόμα δεν έχουν αναγνωρίσει την Ομοιοπαθητική να προβούν σε σύσταση επιτροπών αφ’ ενός για την ισοτιμία των πρακτικών γιατρών (όπως είναι το ισχύον σύστημα στην Γερμανία), αφ’ ετέρου για την αναγνώριση της Ομοιοπαθητικής ως θεραπευτικής μεθόδου ανεξάρτητης της συμβατικής ιατρικής.

Στην Ελλάδα ο επίσημος φορέας των Ομοιοπαθητικών είναι ο Σύλλογος Ομοιοπαθητικών Ελλάδος (http://www.homeopathy-greece.gr/), που είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κεντρικού Συμβουλίου Ομοιοπαθητικής (ECCH) και η μόνη σχολή Ομοιοπαθητικής που πληροί τα εκπαιδευτικά κριτήρια και τις προϋποθέσεις του Ευρωπαϊκού Κεντρικού Συμβουλίου Ομοιοπαθητικής (ECCH) είναι το Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασσικής Ομοιοπαθητικής (τηλ. 2796022102 ή 6945977575, www.ikko.gr) που λειτουργεί από το 1993, παρέχοντας σε γιατρούς και σε μη γιατρούς πλήρη εκπαίδευση στην Ομοιοπαθητική και όχι απλώς μια κάποια μορφή σεμιναρίων. Μάλιστα ο Σύλλογος Ομοιοπαθητικών Ελλάδος, προκειμένου να προφυλάσσει τους ασθενείς, χορηγεί στα μέλη του σχετική βεβαίωση που την αναρτούν στην εξώθυρα των θεραπευτηρίων τους. Ταυτοχρόνως προβαίνει σε κάθε απαραίτητη ενέργεια ώστε να αναγνωρισθεί η Ομοιοπαθητική στην χώρα μας.