Το 1993, ιδρύθηκε το Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασσικής Ομοιοπαθητικής με στόχο να δώσει, σε όποιον το επιθυμεί, την δυνατότητα να σπουδάσει και στην συνέχεια να εξασκήσει την θεραπευτική Τέχνη της Ομοιοπαθητικής. Από τότε πολλές Ελληνίδες και Έλληνες, γιατροί και μη γιατροί, σπούδασαν στο Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασσικής Ομοιοπαθητικής την Ομοιοπαθητική και την ασκούν νόμιμα.

Στην Ελλάδα κάποιοι, ίσως εξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα και εκμεταλλευόμενοι την επικρατούσα άγνοια, προσπάθησαν να διαδώσουν την άποψη ότι η Ομοιοπαθητική πρέπει να ασκείται μόνον από γιατρούς. Αλλά σε όλον τον κόσμο η Ομοιοπαθητική ασκείται από όποιον την έχει σπουδάσει, αδιάφορο αν είναι γιατρός ή μη γιατρός, όπως για παράδειγμα στην Γερμανία, στην Αγγλία, στην Νορβηγία, στην Ολλανδία και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Πορτογαλία ψηφίσθηκε νόμος (στις 15/10/2003) με τον οποίον η θεραπευτική Τέχνη της Ομοιοπαθητικής ασκείται νομίμως από μη γιατρούς. Επίσης έχει ενδιαφέρον ότι στην Σουηδία οι γιατροί απαγορεύεται να ασκούν την Ομοιοπαθητική και η άσκησή της αφορά αποκλειστικά και μόνον τους ομοιοπαθητικούς. Τούτο γίνεται αντιληπτό αν κάποιος κατανοήσει τι ακριβώς είναι αυτή η θεραπευτική Τέχνη.

Και ας ξεκινήσουμε με τις έννοιες της υγείας, της ασθένειας και της θεραπείας, αφού αυτές είναι πρώτιστες στο θέμα μας.

Οι έννοιες υγεία, ασθένεια και θεραπεία, γίνονται στην Ομοιοπαθητική αντιληπτές ως διαδικασίες που πραγματοποιούνται σε ένα δυναμικό πεδίο:

• Η υγεία ως περιεκτική ισορροπία του ανθρώπου,
• Η ασθένεια ως ανισορροπία της ζωτικής δύναμης,
• Η θεραπεία ως επιστροφή στην αρμονία με αυτόν τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά και με όλα τα άλλα μέσα στα οποία ζει, κινείται και υπάρχει.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, που πράττει πολλά υπέρ αλλά και πολλά κατά της ανθρωπότητας (όπως π.χ. οι εμβολιασμοί), δίνει τον εξής ορισμό για την υγεία:

«Υγεία είναι η φυσική, πνευματική και κοινωνική ευρωστία, και όχι μόνον η έλλειψη ενοχλημάτων ή ασθενειών».

Για εμάς στην Ομοιοπαθητική, η υγεία, ως κατάσταση ζωής, σημαίνει ευρυθμία, αρμονία με όλα και τόσο οργανική όσο και ψυχική ισορροπία.

Συνεπώς, η ασθένεια είναι μια άλλη κατάσταση ζωής. Η πραγματική ασθένεια, που μεταβάλει πλήρως τον άνθρωπο, που τον αποξενώνει από το περιβάλλον του και τον καθιστά πολέμιό του, είναι μια εξ ίσου φυσιολογική και τόσο περιεκτική κατάσταση ζωής, όπως και η κανονική. Αυτή η κατάσταση ζωής, που ονομάζεται ασθένεια είναι, προφανώς, η αισθητή προσπάθεια της φύσεως για επαναφορά της φυσιολογικής καταστάσεως.

Αυτή ακριβώς η προσπάθεια παράγει μια σειρά συμπτωμάτων ή φαινομένων, με την βοήθεια των οποίων η φύση μας θέλει να επιστρέψει στην κατάσταση της υγείας. Τι κάνει, λοιπόν, η ιατρική με τα συμπτώματα αυτά; Τα καταπολεμά πάση θυσία, προσπαθώντας να τα εξαφανίσει, αδυνατώντας να καταλάβει ότι τα συμπτώματα αυτά είναι τα χαρακώματα, οι γραμμές αμύνης του οργανισμού. Όμως μπορεί να εξαφανισθεί κάτι που παράγει ο ίδιος ο οργανισμός για την άμυνά του; Μήπως αντί για την εξαφάνιση των συμπτωμάτων το μόνο που καταφέρνει η ιατρική είναι η καταπίεσή τους, με αποτέλεσμα η διαταραχή να διεισδύει βαθύτερα, σε πιο ζωτικά όργανα για τον οργανισμό; Στατιστικά η κατάσταση αυτή είναι γνωστή, αλλά ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτό; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση ενός απλού κρυολογήματος μπορεί να προκληθεί άσθμα; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση ενός απλού εκζέματος μπορεί να προκληθεί αρθρίτιδα; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση μιας αρθρίτιδας μπορεί να προκληθεί καρδιοπάθεια; Δεν γνωρίζει το κακό που μπορεί να προκληθεί και προκαλείται από τους εμβολιασμούς; Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα!

Άλλο ένα θέμα που αναφέρουν όσοι θέλουν, για δικούς τους λόγους, να ισχυρίζονται ότι η Ομοιοπαθητική σχετίζεται με την ιατρική, είναι η παράλληλη λήψη ιατρικών και ομοιοπαθητικών φαρμάκων ή η τακτική την μια φορά να λαμβάνονται χημικά και την άλλη ομοιοπαθητικά φάρμακα. Όμως όποιος ομοιοπαθητικός υποστηρίζει αυτήν την άποψη, το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι έχει πλήρη άγνοια της Ομοιοπαθητικής, όπως τονίζει ο ιδρυτής της Ομοιοπαθητικής Σαμουήλ Χάνεμανν, που σχετικώς με τον ομοιοπαθητικό και με τον ιατρικό τρόπο θεραπείας λέει τα εξής:
«Καθένας αντίκειται ευθέως στον άλλον και μόνον όποιος δεν γνωρίζει μπορεί να παραδοθεί στην αυταπάτη ότι ο ένας θα μπορούσε να πλησιάσει τον άλλον ή να συνδυασθούν μεταξύ τους. Μπορεί, μάλιστα, να γίνει πολύ γελοίος με το να ενεργεί άλλοτε ομοιοπαθητικά και άλλοτε ιατρικά».

Και η διάγνωση; Τι γίνεται με την διάγνωση; Δηλαδή, θα μπορούσε να πει κάποιος, ένας μη γιατρός θα κάνει την διάγνωση; Όχι, βέβαια, αλλά έχετε σκεφθεί τι είναι η διάγνωση; Κάποιοι κάποτε συσκέφθηκαν και αποφάσισαν αυτό το σύνολο των συμπτωμάτων να το ονομάσουν Χ, το άλλο να το ονομάσουν Ψ κτλ., ώστε όταν αντιμετωπίζουν την Χ ή την Ψ ασθένεια να χορηγούν φάρμακο για την συγκεκριμένη ασθένεια. Όμως στην Ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά μόνον άνθρωποι ασθενείς! Ποτέ δεν θα χορηγηθεί στην Ομοιοπαθητική κάποιο θεραπευτικό μέσο εξ αιτίας της ονομασίας (δηλαδή της ιατρικής διάγνωσης) μιας συγκεκριμένης ασθένειας. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος, ο συγκεκριμένος ασθενής! Και η θεραπευτική Τέχνη της Ομοιοπαθητικής έχει, βεβαίως, την δική της διάγνωση, βάσει της οποίας χορηγείται στον ασθενή το ενδεδειγμένο γι’ αυτόν θεραπευτικό μέσο.

Ύστερα από όσα ήδη είπαμε καθίσταται σαφές ότι η Ομοιοπαθητική αντιλαμβάνεται την υγεία και την ασθένεια σαν μια δυναμική πραγματικότητα. Όταν, λοιπόν, κατανοεί κάποιος την ζωή (δηλαδή την υγεία αλλά και την ασθένεια) σαν μια δυναμική πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται ότι και η θεραπεία πρέπει να τοποθετηθεί και να εφαρμοσθεί στο ίδιο επίπεδο, δηλαδή στο επίπεδο της προσπάθειας επαναφοράς στην ισορροπία, που είναι η υγεία.

Θεωρώ ότι τα προαναφερθέντα τονίζουν επαρκώς το χάσμα που υπάρχει μεταξύ Ομοιοπαθητικής και ιατρικής. Όμως παρακαλώ να γίνω σωστά κατανοητός. Δεν απορρίπτω τίποτα, απλώς τονίζω ότι Ομοιοπαθητική και ιατρική είναι θέματα ανόμοια και αντίθετα μεταξύ τους. Το ότι η θεραπευτική Τέχνη της Ομοιοπαθητικής και η ιατρική σχετίζονται με την έννοια της θεραπείας δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι σχετίζονται μεταξύ τους ή ότι η μια είναι περιεχόμενο της άλλης.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά αμφιβολία ότι η ιατρική είναι ενιαία, αλλά επίσης δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι δεν έχει σχέση με την θεραπευτική Τέχνη της Ομοιοπαθητικής!

Η Ομοιοπαθητική είναι μια αυτοτελής θεραπευτική μέθοδος, μια ενεργειακή θεραπευτική Τέχνη που δεν σχετίζεται με την συμβατική ιατρική. Η θέση αυτή αναγνωρίζεται από τον ιατρικό σύλλογο της Αγγλίας ο οποίος τονίζει ότι «η Ομοιοπαθητική είναι μέθοδος αυτοτελής, έχει δικές της βάσεις και κριτήρια εκπαίδευσης, όπως επίσης δικά της κριτήρια ικανοτήτων και επαγγελματισμού».

Στην Ελλάδα ο επίσημος φορέας των Ομοιοπαθητικών είναι ο Σύλλογος Ομοιοπαθητικών Ελλάδος (http://www.homeopathy-greece.gr/), που είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κεντρικού Συμβουλίου Ομοιοπαθητικής (ECCH), και η μόνη σχολή Ομοιοπαθητικής που πληροί τα πανευρωπαϊκά εκπαιδευτικά κριτήρια και τις προϋποθέσεις του Ευρωπαϊκού Κεντρικού Συμβουλίου Ομοιοπαθητικής (ECCH) είναι το Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασσικής Ομοιοπαθητικής (www.ikko.gr) που, όπως ήδη αναφέραμε, λειτουργεί από το 1993, παρέχοντας σε γιατρούς και σε μη γιατρούς πλήρη εκπαίδευση στην Ομοιοπαθητική και όχι απλώς μια γνωριμία μαζί της μέσα από κάποια μορφή σεμιναρίων.